Πολυάριθμοι αναγνώστες έχουν αγαπήσει το έργο της για τον τρόπο με τον οποίο περιγράφει με επιμέλεια και σχολαστικότητα τις διάφορες αποχρώσεις και περιπλοκές της κατασκοπικής εργασίας. Και έτσι, σε αναζήτηση έμπνευσης για το πέμπτο βιβλίο της Άργκαϊλ, η Έλι αποφασίζει να επισκεφθεί τη μητέρα της. Στο τρένο όμως την πλησιάζει ένας άγνωστος που λέει στην Έλλη ότι είναι και ο ίδιος κατάσκοπος και ότι στα βιβλία της έχει περιγράψει με μεγάλη ακρίβεια τη δουλειά μιας πραγματικής μυστικής οργάνωσης, γεγονός που έχει προκαλέσει σοβαρή ανησυχία στους ηγέτες της, οι οποίοι αποφάσισαν να εξοντώσουν τη συγγραφέα. Μετά από αυτή την παράξενη συνάντηση, η ζωή της Έλι αρχίζει να μετατρέπεται ταχύτατα σε ένα τολμηρά διεστραμμένο θρίλερ που μοιάζει να βγαίνει από τις σελίδες των ίδιων της των βιβλίων.
Ειλικρινά μιλώντας, παρακολουθώντας την “Αργυρή”, έπιασα τον εαυτό μου περισσότερες από μία φορές να σκέφτεται ότι κάπως έτσι μοιάζει η δουλειά ενός σκηνοθέτη, του οποίου οι δημιουργικές πηγές έχουν εξαντληθεί πλήρως και αντί να αναζητήσει νέες προκλήσεις, απλώς προχωρά σε ατελείωτες αυτοεπαναλήψεις, προσπαθώντας να ξαφρίσει και την τελευταία κρέμα από την μπαγιάτικη, μουχλιασμένη πίτα που κάποτε του απέφερε χρήματα, αγάπη του κοινού και κύρος στους κινηματογραφικούς κύκλους.
